Τα πολλά πρόσωπα του Ανδρέα

Το αποτύπωμά του φαίνεται από τα μικρά. Από την πρώτη σκέψη που περνάει απ’ το μυαλό των περισσότερων όταν βλέπουν έναν πολιτικό οποιουδήποτε ελληνικού κόμματος να φοράει ζιβάγκο. «Αντιγράφει τον Ανδρέα» λένε κάποιοι με την ίδια αναλυτική σοβαροφάνεια που βρετανοί φιλομοναρχικοί αναζητούν τα κρυμμένα σήματα των ρούχων της Κέιτ Μίντλετον στους θαυμαστές της Νταϊάνα. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, τα τσιτάτα του, οι συμπεριφορές του, οι πολιτικές του, η περιλάλητη παρακαταθήκη του επιστρέφουν στον δημόσιο διάλογο συχνότερα από οτιδήποτε αφορά τα δεξιά αντίπαλα δέη του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφει γιατί όποιοι επιχειρούν να αυτοσυστηθούν ως γνήσιοι εκφραστές του προοδευτικού χώρου έχουν διαγνώσει – σωστά ή όχι – ότι πρέπει να εμφανιστούν σαν κληρονόμοι της γοητείας που ασκούσε στο 45 και βάλε τοις εκατό του εκλογικού σώματος. Ετσι, όμως, ο καθένας φιλοτεχνεί ένα ανδρεοπαπανδρεϊκό πορτρέτο το οποίο ταιριάζει στα δικά του μέτρα.