Οι επερχόμενες εκλογές στην Τουρκία ταυτίζονται με την εκατονταετηρίδα από την ίδρυσή της, σηματοδοτώντας το διακύβευμα για το τι μέλλει γενέσθαι με το ζήτημα της εσωτερικής πολιτικής διακυβέρνησης. Υστερα από δύο δεκαετίες, η πολιτική μονοκρατορία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλείται από έναν εξακομματικό συνασπισμό ετερόκλητων δυνάμεων (από την Κεντροαριστέρα μέχρι τις εθνικιστικές και ισλαμιστικές πολιτικές παρατάξεις) του οποίου ηγείται ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Χωρίς να δύναται κανείς να προδικάσει το αποτέλεσμα της κάλπης, αυτό το οποίο δεν αμφισβητείται είναι το εξαιρετικά αμφίρροπο της αναμέτρησης, «η οποία για τους βασικούς αντιπάλους έχει χαρακτήρα υπαρξιακό». Για τον Ερντογάν μια εκλογική ήττα θα συνοδευόταν από ποινικές κατηγορίες καλώντας τον να λογοδοτήσει «για τις αμέτρητες παραβιάσεις του Συντάγματος και των νόμων κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς θητείας του». Ενώ για τον Κιλιτσντάρογλου η εκλογική νίκη είναι η τελευταία ευκαιρία για να ανατρέψει τον αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης του Ερντογάν, αποφεύγοντας τη ριζική τροποποίηση του πολιτεύματος και την καταστολή των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην περίπτωση που «ο νυν πρόεδρος κρατηθεί στην εξουσία».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή