Απόσταση

Ενας από τους λόγους γι’ αυτό – σύμφωνα πάντα με την παραπάνω ανάλυση – είναι πως η κουλτούρα της συμμετοχής εκεί παραμένει ισχυρή. Η αποχή δεν ξεπερνά ποτέ το 20%. Βέβαια, αρκετοί φοβούνται μια μεγάλης κλίμακας νοθεία στην κρισιμότερη για το μέλλον του Ερντογάν εθνική αναμέτρηση, μια κι οι πάντα δίκαιες εκλογικές διαδικασίες δεν αποτελούν τουρκική παράδοση. Οι ανησυχίες για το αδιάβλητο ακούγονται στα ελληνικά αφτιά εύλογες για το κράτος του σουλτάνου και ταυτόχρονα μακρινές. Στη μεταπολιτευτική περίοδο κανείς δεν αμφισβήτησε το εν λόγω κεκτημένο. Κανείς εκτός απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον περασμένο Νοέμβριο αποπειράθηκε να θέσει θέμα ομαλής διεξαγωγής των εκλογών με αφορμή τις υποκλοπές. Ωστόσο, ο τακτικισμός εγκαταλείφθηκε γρήγορα – αφού γρήγορα έγινε αντιληπτό πως δεν θα απέδιδε. Στη φετινή προεκλογική περίοδο τα κόμματα τσακώθηκαν για πολλά. Οχι, όμως, για το αν οι ψηφοφόροι θα αποφανθούν ελεύθερα πίσω απ’ τα παραβάν. Ή για το αν θα καταμετρηθούν σωστά οι σταυροί τους. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο απέχει πλέον απ’ την Ανατολή η Ελλάδα – παρά τη γεωγραφική εγγύτητα ή τις κοινές τους συνήθειες, σαν τη ροπή προς την πολιτική πόλωση.