Ο Αραμπάλ είναι μια ιδιάζουσα, παράταιρη θεατρική συγγραφική περσόνα. Χωρίς αμφιβολία είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση του ισπανικού τρόπου, μείγμα λαϊκής φαντασίας, καθολικού θρησκευτικού λαϊκισμού και υπερρεαλιστικής φαντασίας. Κυριάρχησε ακόμη και στην εποχή του Φράνκο, αποσυνάγωγος και μονήρης, όπως και ο Λόρκα και ο Μπουνιουέλ. Είναι παράδοξο πως τα τελευταία είκοσι χρόνια απουσιάζει από όλες τις ευρωπαϊκές σκηνές, λες και δεν υπήρξε ποτέ κυρίαρχος. Σκεφτείτε πως ο Κουν και οι διάδοχοί του σχεδόν έπαιξαν τα άπαντά του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της θεατρικής περσόνας είναι πως μετέφρασε τον «ισπανισμό», τη γνωστή «εσπανισάντ», μέσω της γαλλικής γλώσσας, αφού έζησε χρόνια ως αυτοεξόριστος στο Παρίσι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή