Συχνά και ενίοτε δίκαια είδαμε αυτές τις ημέρες να γίνεται σκληρή κριτική στο προεκλογικό κλίμα στη χώρα μας. Για την όποια τοξικότητα ή και τους συχνά υψηλούς τόνους. Ολα αυτά στον έναν ή στον άλλον βαθμό ισχύουν. Παράλληλα επιλέχθηκαν και παλαιοκομματικές μέθοδοι που αφήνουν αδιάφορους τους περισσότερους συμπολίτες μας. Μπορούμε προφανώς ένα καλύτερο κλίμα με γόνιμη και προγραμματική αντιπαράθεση που λίγο ή μη επαρκώς είδαμε και βιώσαμε αυτές τις ημέρες. Μπορούμε μια επιστροφή στην Πολιτική, μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Μπορούν τα κόμματα, για την ακρίβεια, μια νέα εποχή που θα μιλούν με ειλικρίνεια, με γόνιμους όρους, με στόχο και σχέδιο.

Δεν είναι πάντα όμως ορθό να ακυρώνουμε και τα βήματα που έχουν γίνει. Πως όλα τα παραπάνω έγιναν ή γίνονται στο πλαίσιο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Σε ένα προχωρημένο και συμπεφωνημένο κάδρο όπου παρά τα φάλτσα, η εικόνα είναι μιας κανονικής ευρωπαϊκής χώρας. Με θεσμούς και με όρια. Η εικόνα του ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών ή του Πρωθυπουργού να επισκέπτεται το περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτονόητη για τη γειτονιά της Ελλάδας.

Εδώ δίπλα η Τουρκία επίσης είχε εκλογές. Και μια γεύση από εκεί αρκεί για να κατανοήσουμε πως το δικό μας προεκλογικό κλίμα είναι πολύ διαφορετικό. Ενδειξη προόδου για τη χώρα μας. Ηρεμο και σε τροχιά επιστροφής στην κανονικότητα, θα σημείωναν αναλυτές, σίγουρα χωρίς μεγάλες εξάρσεις. Είναι βήμα κι ας μην το υποτιμούμε.