Γκάλοπ

Τη μια καλεί τους νέους να ρίξουν «στον κουβά τις προβλέψεις» των γκάλοπ. Την άλλη ζητά «κυρώσεις» για τους δημοσκόπους αν οι κάλπες διαψεύσουν τις έρευνές τους, διαμαρτυρόμενος πως «οι μόνοι που δεν κρίνονται είναι αυτοί που διαμορφώνουν ένα κλίμα». Την παράλλη θυμίζει το annus horribilis των ελληνικών δημοσκοπήσεων, το 2015. Ή επικαλείται το ποσοστό του κόμματός του στις εκλογές του 2019, «διότι έδιναν 26% στον ΣΥΡΙΖΑ και πήρε 32%». Η τσιπρική τακτική της αμφισβήτησης των δημοσκοπικών ευρημάτων στην τελική ευθεία προς την 21η Μαΐου δεν εξέπληξε κανέναν. Οχι μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφύγει σ’ αυτήν και πριν από τέσσερα χρόνια ενόψει της εθνικής αναμέτρησης. Αλλά κι επειδή στην πραγματικότητα ποτέ δεν την εγκατέλειψε – ούτε καν στις μη προεκλογικές περιόδους. Τη δεύτερη φορά στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πέρασε φάσεις που κραύγαζε κατά των επαγγελματιών των μετρήσεων και στάδια που χρησιμοποιούσε ως κριτική δικές τους παραδοχές – όπως τα εμπόδια τα οποία συναντούν όταν αναζητούν ψηφοφόρους του για τα δείγματά τους.