Στη μεταπολιτευτική ιστορία υπάρχει μόνο ένα προηγούμενο κυβέρνησης ειδικού σκοπού. Κάποιοι τη θυμούνται ως «κυβέρνηση Τζαννετάκη», ως ένα κυβερνητικό σχήμα που συγκροτήθηκε για να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα Κοσκωτά κι υποκλοπών. Αλλοι σαν «βρώμικο ’89», σαν μια απόπειρα γαλάζιων κι αριστερών να εξοντώσουν τον κοινό τους πολιτικό αντίπαλο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή. Η ΝΔ είχε πάρει στην κάλπη της 18ης Ιουνίου 44,5%, το οποίο μεταφράστηκε σε 145 έδρες. Ο Συνασπισμός 13,13%, εκλέγοντας 28 βουλευτές. Και το ΠΑΣΟΚ – παρά τις προεκλογικές προβλέψεις για συντριβή – 39,15%, το οποίο του εξασφάλισε 125 έδρες. Πρώτο και τρίτο κόμμα, λοιπόν, παρότι ανήκαν στα δυο αντίθετα άκρα του πολιτικού φάσματος, συνασπίστηκαν. Εφτιαξαν μια κυβέρνηση με πλειοψηφία 173 βουλευτών και δύο στόχους στην ατζέντα της: να παραπέμψει τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ στο Ειδικό Δικαστήριο και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Τα γεγονότα, οι αριθμοί και η αίσθηση που έχει αφήσει η τεταμένη εκείνη περίοδος προσφέρονται για συγκρίσεις και συμπεράσματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή