Η ώρα του Final-4 έφτασε, ο Ολυμπιακός μπαίνει σήμερα στη μάχη της κατάκτησης του τέταρτου Ευρωπαϊκού στην ιστορία του και τα προγνωστικά είναι μαζί του. Γιατί εκείνος ήταν η καλύτερη ομάδα στην κανονική περίοδο της εφετινής Euroleague και πήρε την πρωτιά σε αυτή. Γιατί εκείνος έδειξε και στο πέμπτο και καθοριστικό ματς με τη Φενερμπαχτσέ ότι έχει το μέταλλο για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που του παρουσιάζονται. Γιατί έχει τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη όπως τον ψήφισαν όλες οι ομάδες. Γιατί έχει τον MVP της διοργάνωσης, με τον Σάσα Βεζένκοφ να παίρνει χθες το βραβείο που άξιζε όσο κανένας. Γιατί έχει ένα σύνολο έτοιμο να τους… κατασπαράξει όλους. Μια αχόρταγη αγέλη που διψάει γι’ αυτή την κούπα.

Δεν σημαίνει αυτό πως ο Ολυμπιακός το βράδυ της Κυριακής θα είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Δεν σημαίνουν όλα αυτά καν ότι σήμερα θα ξεπεράσει με ευκολία το εμπόδιο της Μονακό. Τα Final-4 είναι γοητευτικά γιατί είναι τα ματς της μιας βραδιάς. Ακόμα – ακόμα και της μιας στιγμής. Ο Ολυμπιακός έχει ένα θετικό σε όλο αυτό. Πως εφέτος είναι έτοιμος και γι’ αυτές τις καταστάσεις. Για τις καταστάσεις που όλα κρίνονται στη φάση, στη στιγμή, στο σουτ. Πέρσι δεν ήταν και το είδαμε απέναντι στην Εφές. Είχε την ευκαιρία για 4-5 λεπτά να περάσει μπροστά και να πάρει το μομέντουμ και δεν το έκανε. Τώρα, αν τύχει σε ίδια συγκυρία, το πρόβλημα θα το έχει ο αντίπαλος.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα και ας ακουστεί κάπως παράδοξο, δεν είναι αν ο Ολυμπιακός θα στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης ή όχι. Είναι ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά εκεί. Οπως βρισκόταν και πέρσι. Και ήδη υπάρχουν οι βάσεις για να βρίσκεται εκεί και τα επόμενα χρόνια και να διεκδικεί την κορυφή της Ευρώπης.