Τον τελευταίο μήνα περισσότερο συζητήθηκε η προεκλογική ατμόσφαιρα παρά οι κομματικές εκστρατείες και οι προβλέψεις. Ερωτήματα και εικασίες πύκνωναν όσο το αποτέλεσμα φαινόταν να κλειδώνει. Ηταν βαρετή η προεκλογική περίοδος; Ηταν τόσο ήσυχες οι εκλογές σε σχέση με το απώτερο παρελθόν της Μεταπολίτευσης και το πρόσφατο της οικονομικής κρίσης; Και αν ναι, γιατί; Γιατί προκαταβλήθηκε η ένταση τους μήνες των υποκλοπών και των Τεμπών και «επανήλθε η ησυχία» όταν έγινε φανερό ότι δεν θα άλλαζαν οι παγιωμένοι κομματικοί συσχετισμοί; Ή μήπως είμαστε πιο ώριμοι μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις; Βέβαια, για να είμαστε ακριβέστεροι, ο πολιτικός λόγος των περισσότερων πολιτευτών, ιδίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μόνο ήρεμος και χαμηλότονος δεν ήταν καθώς περιέγραφαν την Ελλάδα σαν κοινωνική και πολιτική κόλαση. Λίγοι από αυτούς κατανόησαν το χάσμα που χώριζε την προπαγανδιστική βιαιότητα από τις διαθέσεις της κοινωνίας, και ακόμα λιγότεροι μετρίασαν την άσφαιρη υπερβολή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή