Οταν ακούγονται οι πρώτες νότες και τα φώτα της σκηνής ανοίγουν, το πλάνο περιστρέφεται μέχρι που σταθεροποιείται στην ψιλόλιγνη φιγούρα της που βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο τοίχους πάνω στους οποίους προβάλλονται εικόνες από σύννεφα. Εκείνη, ξυπόλητη, ντυμένη με μία εφαρμοστή μπεζ φόρμα και γιγαντιαία νύχια, ξαπλωμένη ανάμεσα στις δύο επιφάνειες, αρχίζει να τραγουδάει. Αρχικώς, με μπάσα φωνή με γρέζι, αποχαιρετά τον αγαπημένο της και διαμηνύει τον χωρισμό τους. Οσο το συναίσθημά της βαθαίνει, τόσο η φωνή της αποκτάει μεγαλύτερη έκταση και η μουσική γίνεται πιο δυναμική, απεγκλωβίζοντάς της τελικώς από τους τοίχους που απομακρύνονται. Μόλις στέκεται και πάλι στα πόδια της, σαν άλλη μάγισσα, αρχίζει να χορεύει με όλο το σώμα της και να τραγουδάει με πάθος, φτάνοντας μέχρι τη λύτρωση της έκστασης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή