Oι βουλευτικές εκλογές είναι πάντοτε κρίσιμες, αφού κρίνουν ποιος θα κυβερνήσει τον τόπο τα επόμενα χρόνια. Οι αυριανές είναι ακόμη πιο κρίσιμες λόγω της παγκόσμιας γεωπολιτικής αστάθειας, την οποία προκαλεί μεταξύ άλλων ο πόλεμος στην Ουκρανία. Κι όμως, η προεκλογική εκστρατεία ήταν άτονη, τα μεγάλα προβλήματα δεν συζητήθηκαν, ενώ κυριάρχησαν για άλλη μια φορά τα συνθήματα και οι μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Η βεβαιότητα της δεύτερης κάλπης, από την άλλη πλευρά, δημιουργεί μια χαλαρότητα που είναι πιθανό να ενισχύσει την αποχή.
Αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Αν έχουμε να ζηλέψουμε κάτι από τις εκλογές στην Τουρκία, είναι η πολύ υψηλή συμμετοχή. Oποιος δεν ψηφίζει δεν μπορεί στη συνέχεια να έχει ούτε απαιτήσεις από τα κόμματα ούτε άποψη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τα κοινά.
Το δεύτερο ζητούμενο αυτής της αναμέτρησης είναι η ηρεμία και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Για τις δημοσκοπήσεις μπορεί να έχει κανείς αμφιβολίες, επιφυλάξεις ή ενστάσεις. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση όμως της διαδικασίας της καταμέτρησης, και μάλιστα εκ των προτέρων, είναι από ακατανόητη έως επικίνδυνη.
Το τρίτο, και σημαντικότερο, ζητούμενο αφορά τον χαρακτήρα της επόμενης ημέρας. Πολύ πρόσφατα η Ελλάδα πέρασε μια δύσκολη περίοδο, που ξεκίνησε από την ουσιαστική χρεοκοπία και παραλίγο να οδηγήσει στην έξοδό της από το ευρώ. Την κρίσιμη στιγμή, όμως, όλες οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου επέδειξαν ωριμότητα και αναδείχθηκε η, κατά Γιάννη Βούλγαρη, «εκ γενετής σχέση της ελληνικότητας με την ευρωπαϊκότητα». Παρά τα επιμέρους προβλήματα, η Ελλάδα μπήκε έτσι σε μια πορεία ασφάλειας, ανάπτυξης και ευημερίας.
Αυτή η πορεία δεν μπορεί ούτε πρέπει να αμφισβητηθεί. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει τόσο η Ελλάδα (ελληνοτουρκικές διαφορές, μεταναστευτικό, ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, δημόσιο χρέος) όσο και ο πλανήτης γενικότερα (πόλεμος, ενεργειακή κρίση, κλιματική αλλαγή, δημογραφικό) είναι μεγάλες. Εχει λοιπόν κεφαλαιώδη σημασία οι άνθρωποι που κρατούν το τιμόνι να διαπνέονται από σοβαρότητα, συνέπεια, στρατηγική σκέψη και δημοκρατικό πνεύμα.
Γιατί το να πέσει το καράβι στα βράχια είναι μερικές φορές ευκολότερο απ’ ό,τι νομίζουμε.