Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι κυβερνήσεις ανάγκης. Το χθεσινό ποσοστό της ΝΔ, σε συνδυασμό με τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, απέκλεισε, άνευ όρων, την επιδίωξη κυβέρνησης συνεργασίας. Ευλόγως. Αντί για μια αδύνατη κυβέρνηση που θα μπορούσε να καταρρεύσει ακόμα και από μια επιπόλαιη σύγκρουση (η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά λόγω της επιλογής του να κλείσει την ΕΡΤ για να φτιάξει μια σύγχρονη, υγιή, μικρή και ευέλικτη ραδιοτηλεόραση), επελέγη ο δρόμος της διεκδίκησης αυτοδυναμίας από το πρώτο κόμμα σε εκλογές που θα γίνουν σε μερικές εβδομάδες με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Μια κυβέρνηση που θα έχει και νομιμοποίηση, και ισχύ, και κίνητρο να εφαρμόσει απερίσπαστη τη διακηρυγμένη πολιτική της.

Οι εξελίξεις, όμως, είναι ευκαιρία και για αναδόμηση του πολιτικού προσωπικού. Η χώρα χρειάζεται κόμματα που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της πραγματικότητας. Πολιτικές δυνάμεις που θα διαφυλάσσουν τη σταθερότητα και θα εγγυώνται τη συνέχεια του κράτους με συγκεκριμένες και μετρήσιμες προτάσεις. Δεν χρειαζόμαστε άλλους ανατροπείς: θέλουμε συνετή διακυβέρνηση και σεβασμό στον πολίτη. Αυτό είναι το μήνυμα προς το ΠΑΣΟΚ: η χώρα χρειάζεται όχι αντισυστημική αλλά σοβαρή διαχειριστική πολιτική. Αυτό είναι το μήνυμα. Αν το παρεξηγήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πού καταλήγουν τα κενά νοήματος στο όνομα του λαού εγχειρήματα.

ΥΓ. Ακουσα αργά το βράδυ τον Νίκο Ανδρουλάκη στη Χαριλάου Τρικούπη. Τίποτα δεν κατάλαβε.