Ποιος έχει δικαίωμα να εμφανίζεται στο Ηρώδειο;

Αν ήταν ταινία, θα ήταν χωρίς αμφιβολία «Η μέρα της μαρμότας». Μόνο που τον πρωταγωνιστικό ρόλο του μετεωρολόγου που ζει την ίδια μέρα σε επανάληψη δεν θα κρατούσε ο Μπιλ Μάρεϊ, αλλά το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Διότι το ρωμαϊκό μνημείο στη σκιά της Ακρόπολης βρίσκεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή (ή και λίγο αργότερα) στο επίκεντρο της απαράλλακτα ίδιας συζήτησης: Ποιος μπορεί να εμφανίζεται στην ορχήστρα του; Μόνο οι θεωρούμενες ως ποιοτικές θεατρικές και μουσικές εκδηλώσεις ή υπάρχει χώρος και για πιο εμπορικά και λαϊκά θεάματα; Είναι λειτουργική η διαδικασία που υιοθετείται έως σήμερα ή επιβάλλονται αλλαγές; Για ποιο λόγο οι καλλιτέχνες επιδιώκουν έστω και μία εμφάνιση στο ρωμαϊκό ωδείο ακόμη κι αν στην καλύτερη περίπτωση χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν ως «κερκόπορτα» μια διοργάνωση φιλανθρωπικού σκοπού ή στη χειρότερη να προβούν σε δημόσιες δηλώσεις διαμαρτυρίας μεταμφιεσμένες σε παράπονα, ώστε την επόμενη χρονιά να πετύχουν τον στόχο τους;