NON PAPER

Ανεπίδοτα γράμματα

Δεν θυμάμαι ποιος – δεν έχει και καμιά σημασία άλλωστε – έχει περιγράψει μια νοοτροπία και συμπεριφορά με το πολύ εύστοχο «Οταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις απόψεις σου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Είναι ακριβώς, ακριβώς όμως, η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2010, από τότε δηλαδή που καβάλησε το αντιμνημονιακό κύμα το οποίο τον έφερε στην εξουσία, μέχρι σήμερα. Την οδυνηρή αναγκαιότητα των μνημονίων που ήταν η πραγματικότητα την έκανε «δουλοπαροικία», τον ακροδεξιό Καμμένο υποστηρικτή της «Αριστεράς», το «Οχι» του δημοψηφίσματος «Ναι», το δικό του μνημόνιο περίπου ως κάτι που δεν έγινε ποτέ, τους 104 νεκρούς στο Μάτι «στραβή στη βάρδια τους», τα έργα στην Ακρόπολη «τσιμέντωμα», είδε σε όραμα ιδιωτικοποίηση του νερού, χούντες και καθεστώτα, μια μικρή νεκρή Μαρία ανάμεσα σε σκορπιούς στον Εβρο, ότι οι δημοσκοπήσεις «μαγειρεύονται» για να δώσουν χαμηλά ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα που γράφω, ακούω τη Ρένα Δούρου στο Live News να λέει στον Νίκο Ευαγγελάτο ότι την προηγούμενη τετραετία όποιος πήγαινε να δει τον Joker, τον συλλάμβανε η αστυνομία. Δημιούργησε μια δική του μικροπραγματικότητα που μέσα σε αυτήν οχλαγωγούσαν τα στελέχη του και αλάλαζαν οι οπαδοί του.