Από τον δικομματισμό στον μονοκομματισμό;

Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν τη μεγάλη επικράτηση της ΝΔ, τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ. Παράλληλα στο κατώφλι της Βουλής βρίσκονται τρία κόμματα της λεγόμενης αντισυστημικής επιλογής. Η Πλεύση, το ΜέΡΑ25/ΛΑΕ και η Νίκη. Το τελευταίο νεότευκτο σχήμα πέρασε κάτω από τα ραντάρ των πολιτικών προσεγγίσεων. Πρόκειται για ένα σχήμα με βαρύ θρησκοληπτικό περιεχόμενο και μυρωδιά ακροδεξιάς γραμμής. Μαζί με την επικράτηση Μητσοτάκη το δεύτερο μεγάλο αποτέλεσμα των εκλογών είναι οι τάσεις αλλαγής των συσχετισμών στο πεδίο της αντιπολίτευσης. Η κατακόρυφη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με τη σταδιακή ανέλιξη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ καταγράφουν τα νέα δεδομένα. Για τον χώρο της Κεντροαριστεράς η ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αποτελεί μία δικαίωση για έναν χώρο που δέχτηκε μεγάλη απαξίωση και υποτίμηση. Η συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας, του Προοδευτικού Κέντρου, της Ανανεωτικής Αριστεράς γύρω από τον ιστορικό φορέα της Δημοκρατικής Παράταξης – το ΠΑΣΟΚ – αποκτά μεγάλη σημασία. Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναλογιστούν πώς γίνεται ένα «συστημικό» κόμμα να κάνει τον ήρωα του αντισυστημισμού! Ο προβληματισμός αυτός έχει επίσης μεγάλη σημασία. Οχι γιατί πρέπει ένα αριστερό κόμμα να αποδέχεται την αρνητική φόρτιση της πολυσύνθετης και αντιφατικής έννοιας «σύστημα», αλλά γιατί η συζήτηση αυτή αφορά στην ουσία τη διασύνδεση των προοδευτικών οραμάτων με τον ρεαλισμό και τις πραγματικές εναλλακτικές λύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσγειωθεί στην απλή λογική ότι οι ανατροπές δεν είναι υπόθεση της δημαγωγίας, της διχαστικής ρητορικής και της σκανδαλολογίας.