Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό τοπίο της χώρας σημαίνει (και) ηγεμονική κυριαρχία εντός της ΝΔ χωρίς εξαρτήσεις από βαρώνους ή βαρίδια του παρελθόντος. Αν και το τελικό αποτέλεσμα θα (πρέπει να) επικυρωθεί στις δεύτερες εκλογές, ωστόσο όποιο κι αν είναι αυτό η κυρίαρχη θέση Μητσοτάκη θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Αυτή η εξέλιξη, πέραν όλων των άλλων, συνιστά μια καλή, θετική συνθήκη για την εξωτερική πολιτική ειδικότερα σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά και την προοπτική ανοίγματος της διαδικασίας εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων. Ο Κ. Μητσοτάκης με την κυριαρχία του εντός και εκτός ΝΔ θα είναι σε πανίσχυρη θέση τώρα να αγνοήσει τις ακραίες φωνές της αδράνειας και της μη επίλυσης προβλημάτων κ.λπ. και να προωθήσει τη δική του μεταρρυθμιστική ατζέντα και στην εξωτερική πολιτική με την εξομάλυνση των σχέσεων μέσω του διαλόγου όπως την έχει διατυπώσει, αρκεί και η άλλη πλευρά να συμπράξει στην επιδίωξη αυτή. Αλλά και η άλλη πλευρά, η Τουρκία, θα έχει επίσης ως φαίνεται έναν ισχυρό Πρόεδρο μετά τις δεύτερες εκλογές, τον Ταγίπ Ερντογάν, που επίσης έχει τελευταία ταχθεί υπέρ της εξομάλυνσης, αρκεί να επιμείνει στην προσέγγιση αυτή και όχι σε ακραίες τοποθετήσεις μετά τη συνολική μετατόπιση της Τουρκίας σε μια πιο εθνικιστική τοποθέτηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή