Η εκδίκηση της πλατείας

Το χθεσινό χειροκρότημα αγωνίας από τα κεραυνοβολημένα στελέχη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ίσως ήταν το τελευταίο χειροκρότημα για τον Αλέξη Τσίπρα – τουλάχιστον από τη θέση του οδηγού. Αυτός μπορεί να ήταν και ο βασικότερος λόγος που κορύφωνε την ένταση, αφού ουδείς στην Κουμουνδούρου μπορεί να προβλέψει τι θα απογίνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Τσίπρας αποτραβηχτεί στα ορεινά της Βουλής. Οι προηγούμενοι, όπως ο Αλέκος Αλαβάνος ή ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, δεν προσφέρονται για να ιχνηλατήσει κάποιος το τοπίο – έτσι κι αλλιώς, όταν είχαν εκείνοι το κόμμα στα χέρια τους η μόνη αγωνία ήταν το όριο του 3%. Η διαφορά είναι ότι στις δικές τους ημέρες ήταν ξεκάθαρο τι κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ενδεχομένως, μια διαχωριστική γραμμή από εκείνη την εποχή και από τη «γερουσία» της Κουμουνδούρου που τη νοσταλγεί, τράβηξε χθες ο Τσίπρας, λέγοντας πως ο «ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας».