Πώς αποκαλείται ο άνθρωπος που θέλει να… «σώσει» έναν λαό από τον ίδιο του τον εαυτό; Από την έκφραση της λαϊκής, κυρίαρχης, της ύπατης βούλησης του ίδιου του λαού; Υπάρχει όρος γι’ αυτό και, αρέσει – δεν αρέσει σε κάποιους, είναι κοινώς αποδεκτός: φασίστας. Αυτόν τον όρο θα χρησιμοποιούσαν κατ΄ ελάχιστον και οι ίδιοι άλλωστε για οποιονδήποτε άλλον θα έλεγε κάτι αντίστοιχο – στην Αριστερά τον έχουν ψωμοτύρι όχι για κάτι σαν αυτό, αλλά για απείρως ασημαντότερα ζητήματα. Και για να μην υπάρξει παρεξήγηση της μορφής «το είπε – δεν το είπε», όχι απλώς το είπε, αλλά το είπε, για πρώτη φορά, στην πιο ακατάλληλη ώρα και στον πιο ανοίκειο τόπο: όταν πήγε για την παραλαβή / παράδοση της διερευνητικής εντολής στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τι είπε; Κάτι που πρέπει να το προσέξει κανείς πάρα πολύ, γιατί η σοβαρότητά του ξεπερνά κατά πολύ επί τα χείρω ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα: «Διαμορφώνονται συσχετισμοί που αν επαναληφθούν στις επόμενες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής, θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικές για τη δημοκρατία. Μια παντοδυναμία, και μάλιστα μιας κυβέρνησης που η συμπεριφορά της την πρώτη τετραετία έδειξε ότι δεν σέβεται ούτε το κράτος δικαίου, ούτε τη δημοκρατία, ούτε τον πλουραλισμό».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ