Ανέκαθεν με συγκινούσε το χειροποίητο στην αρχιτεκτονική, όχι ως τεχνική αλλά ως ουσία της συνθετικής πράξης και αισθάνομαι ευτυχής που κατάφερα σε κάποια έργα μου να πειραματιστώ με την αυτοσχέδια χειροποίητη επεξεργασία. Είναι προφανές λοιπόν ότι με συγκινούν ανάλογες προσπάθειες ξένων και ελλήνων συναδέλφων και ήδη στο προηγούμενο άρθρο μου αναφέρθηκα στον κατ’ εξοχήν υπερασπιστή αυτών των αξιών, τον αρχιτέκτονα Κυριάκο Κρόκο. Υπάρχουν και άλλα αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα που έργα τους φλερτάρουν με το χειροποίητο, και έχουν καταξιωθεί διεθνώς. Γραφεία που με ευαισθησία και με χειρωνακτική δουλειά, στα συμβατικά σχεδιαστήρια και στα εργοτάξια, δημιούργησαν πραγματικά «κεντήματα» όπως το Εργαστήριο 66 – Δ+Σ Αντωνακάκη, αλλά και γραφεία νεότερων αρχιτεκτόνων, όπως η ομάδα AREA των Γιώργου Μητρούλια, Μιχάλη Ραφτόπουλου και Στυλιανής Δαούτη, που με ψηφιακές σχεδιαστικές τεχνολογίες και ατελείωτες ώρες στα εργοτάξια, πραγματοποιούν ανάλογα έργα. Το πιο αισιόδοξο είναι ότι βραβεύονται και ξένοι αρχιτέκτονες για ανάλογους αρχιτεκτονικούς χειρισμούς, όπως πρόσφατα τιμήθηκε με το Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο για το 2023 της RIBA, η Ameen Lari, η πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονας του Πακιστάν που ασχολήθηκε και με την κατασκευή βασικών καταφυγίων από φυσικά τοπικά υλικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή