Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, οι εκλογές της 25ης Ιουνίου δεν έχουν μόνο διακύβευμα το ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα και θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής ανοίγει, καθαρά πια, μια άλλη συζήτηση, για το ποιος θα θεωρείται επί της ουσίας αξιωματική αντιπολίτευση. Σε βάθος χρόνου, ανοίγει μια ακόμα, αυτή για τα ηνία της Κεντροαριστεράς: για πρώτη φορά από το 2012, η διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει πέσει σε μονοψήφιο, επιτρέποντας στη Χαριλάου Τρικούπη να μιλάει για ανατροπή των συσχετισμών χωρίς να κατηγορείται για μικρομεγαλισμό. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε δέκα χρόνια με τη σιγουριά των μεγάλων ποσοστών και βρίσκεται πλέον σε αναβρασμό – γνωρίζει πως θα πρέπει να δουλέψει σκληρά τις επόμενες τριάντα μέρες για να αποδείξει πως δεν είναι διάττων αστέρας της κρίσης, αλλά αποτελεί ακόμα εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα. Στην ουσία, οι δύο πλευρές αξιοποιούν το ίδιο επιχείρημα, λένε στους προοδευτικούς ψηφοφόρους πως η ΝΔ δεν πρέπει να είναι παντοδύναμη στην επόμενη Βουλή. Το ζήτημα, επί της ουσίας, είναι η πλειοψηφία του κοινού τους ακροατηρίου να αποφασίσει ποιος από τους δύο μπορεί πιο εύκολα να παίξει αυτόν τον ρόλο του αναχώματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή