Ο βιολιστής και συνθέτης Φώτης Σιώτας έχει κάτι απ’ τον ήχο και τον τρόπο των Waterboys, αλλά πατάει και κοιτάει πάντα προς το μέσα τοπίο της δικής μας παράδοσης και των ανανεωτικών της όψεων. Τραγουδάει, ενορχηστρώνει, γράφει μουσική για το θέατρο, γράφει νέο λαϊκό. Ιδιαίτερη περίπτωση στα μουσικά πράγματα, εδώ και τριάντα χρόνια γνώριμος ενός κοινού πλάι στους Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα, μοιάζει εσχάτως να επιχειρεί έναν πιο αυτόνομο βηματισμό πηγαίνοντας και σε πιο ετερόδοξες για εκείνον μουσικές περιοχές. Τραγουδά πλάι στην Τάνια Τσανακλίδου, δοκιμάζεται σε ένα πιο νεωτερικό είδος και συμβάλλει σε ένα ρεύμα της εποχής μας με βασικό του γνώρισμα την ανεξιθρησκία. Ολα αυτά περνούν από τη σημερινή μας συνέντευξη που είχε τον χαρακτήρα πινγκ πονγκ, με ερωταπαντήσεις γραπτές για μια εβδομάδα και με παρεμβολές τις εκατέρωθεν σκέψεις μας – βασικά εκείνου – για το σήμερα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή