ΣΤΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ

Η κατακλείδα της δήλωσης του Χάρη Καστανίδη είναι μια μεγάλη αντίφαση: «Η προσωπική προσβολή δεν κάμπτει την υποχρέωσή μου να δώσω μέχρι τέλους τον αγώνα για την ενίσχυση της Δημοκρατικής Παράταξης […] γιατί ουδέποτε εξάρτησα τη στάση μου από οφίκια». Ενδιαφέρον ότι θεωρεί πως με αυτή την αντίδραση συνεισφέρει στον αγώνα του κόμματός του. Είναι γνωστό το προνόμιο των αρχηγών να διαλέγουν έδρα, αφήνοντας έναν επιλαχόντα εκτός. Στη Θεσσαλονίκη, το ΠΑΣΟΚ είχε μια από τις χειρότερες επιδόσεις του, με τον Καστανίδη να λαμβάνει 7.584 σταυρούς. Στον επίσης δύσκολο Νότιο Τομέα Αθηνών ο πολύ νεότερος Παύλος Χρηστίδης συγκέντρωσε 9.331 σταυρούς. Στο Ηράκλειο ο Φραγκίσκος Παρασύρης έλαβε 10.870. Γιατί θα ήταν δικαιότερο να μείνουν οι νεότεροι αγωνιστές απ’ έξω; Αν έμεναν, θα έπρεπε κι αυτοί να δημιουργήσουν πρόβλημα στο κόμμα τους πριν από τις εκλογές ή μήπως ως πρόσωπα είναι λιγότερο σημαντικοί;