Αν κάποιος επιχειρούσε να αποτιμήσει πώς αποκωδικοποίησαν τα μηνύματα της συντριβής στην αξιωματική αντιπολίτευση, κατά την πρώτη εβδομάδα μετά την κάλπη της 21ης Μαΐου, τα συμπεράσματα δεν θα ήταν θετικά. Η ματιά της ηγεσίας συνεχίζει να είναι εσωστρεφής, να μην αγγίζει τις πραγματικές αιτίες της ήττας και να αποδίδει εκ νέου σε έξωθεν εχθρούς την τραγική εκλογική επίδοση. Η δε νέα στρατηγική με την ομάδα κρούσης αλλά και τους αποκλεισμούς κορυφαίων στελεχών αποδεικνύει πως το κλίμα σύγχυσης συνεχίζει να κυριαρχεί και το όλο σήμα από την Κουμουνδούρου να είναι θολό και εκ νέου αναντίστοιχο με τις προκλήσεις της εποχής.

Κι όμως έστω και τώρα κάποια βήματα ωρίμασης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενόψει της επόμενης εκλογικής μάχης θα ήταν όχι απλώς γόνιμα για τον ίδιο αλλά και για το σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Μια γενναία αναστοχαστική ματιά, μια σοβαρή συζήτηση (που δεν έγινε) και βέβαια μια διάγνωση του βασικού προβλήματος: της μη διάγνωσης της πραγματικότητας εκεί έξω που φάνηκε πως ήταν μοιραία για τη συντριβή.

Στις κρίσεις μετριούνται τα κόμματα και βέβαια οι ηγετικές ομάδες τους και αυτό πραγματώνεται με σοβαρά και θεσμικά βήματα και όχι με κινήσεις πανικού, σπασμωδικές επιλογές και επιστροφή σε μια συζήτηση που απλώς αναπαράγει τα δομικά προβλήματα. Η κάλπη θα είναι σταθμός για την Κουμουνδούρου. Το ερώτημα είναι αν θα είναι τερματικός με τη μέχρι τώρα στάση της.