Δημοσιεύω σήμερα την επιστολή του αναγνώστη μας Αντώνη Ν. Βενέτη:

Με αφορμή το κείμενό σου στα ΝΕΑ της 26/5 «Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί», θα ήθελα να προσθέσω τα παρακάτω: Ο πομπώδης λόγος του κ. Τσίπρα και προεκλογικά και μετεκλογικά, μου θύμισε ένα ποίημα του γάλλου ρομαντικού ποιητή του 19ου αιώνα Αλφρέ ντε Μυσσέ, το οποίο απηύθυνε στην άπιστη ερωμένη του: «Είναι νεκρή, δεν έχει ζήσει ποτέ, / φαινόταν ότι ζούσε. / Από τα χέρια της έπεσε το βιβλίο / Χωρίς να έχει διαβάσει τίποτε…».

Θα εκπλησσόμουν αν ο αρχηγός που ανέκαθεν προτιμούσε τον θόρυβο του διχαστικού λόγου από τη νηφαλιότητα είχε διαβάσει τον Πλούταρχο: «το πείσεσθαι και ακολουθείν τους ευ φρονούσι ουκ αισχρόν, αλλά σεμνόν εστί και σωτήριον».

Στον λόγο του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ σάλπισε, και πάλι, γενική επίθεση.

Ο Τσόρτσιλ γράφει για παρόμοιες καταστάσεις στις αναμνήσεις του από τα νεανικά του χρόνια: «Δεν ωφελεί να σαλπίζεις επίθεση και μετά να κοιτάς αν τυχόν σ’ ακολουθεί κανένας».