Αν και δεν γίνεται συχνά λόγος για αυτή την τυπική διαδικασία (παρά μόνο βέβαια όταν κάποιο «σκάνδαλο» ξεσπάσει οπότε όλοι ξαφνικά τη θυμούνται), είναι γεγονός ότι προτού οι ταινίες διανεμηθούν στις αίθουσες, περνούν από έναν έλεγχο που θα κρίνει την καταλληλότητά τους, το ποιοι θεατές μπορούν να τις δουν στις αίθουσες και ποιοι όχι. Χαρακτηρισμοί όπως «κατάλληλο από 13 ετών», «ακατάλληλο» κ.ο.κ. είναι ευθύνη κάποιων ανθρώπων οι οποίοι ανήκουν στην ονομαζόμενη Επιτροπή Αξιολόγησης Καταλληλότητας Κινηματογραφικών έργων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Μια ολιγομελής επιτροπή αποτελούμενη από υπαλλήλους του ΥΠΠΟΑ όπως και από ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά με τον κινηματογράφο (κριτικοί κινηματογράφου, σκηνοθέτες κ.λπ.) αποφασίζει για τη μοίρα της κάθε ταινίας στις αίθουσες. Καθότι είμαι αναπληρωματικό μέλος αυτής της επιτροπής (στο παρελθόν υπήρξα και τακτικό), μου ζητείται συχνά η άποψη για την καταλληλότητα κάποιων έργων. Ανέκαθεν ένιωθα ότι οφείλω να είμαι πολύ προσεκτικός σε ό,τι αφορά την κρίση μου απέναντι στις ταινίες ανεξάρτητα από την ιδιότητά μου ως κριτικού κινηματογράφου, γιατί άλλο η κριτική άλλο η καταλληλότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή