Αν υπάρχει μια πρώτη βεβαία διδαχή από την κάλπη της 21ης Μαΐου είναι πως ο θεσμικός και συγκροτημένος λόγος των πολιτικών δυνάμεων και των στελεχών τους ανταμείβεται και πως ο τοξικός και άναρχος λόγος δεν έχει απήχηση στο εκλογικό σώμα. Τα ζητήματα είναι περίπλοκα, ο κόσμος θέλει απαντήσεις και σχέδια και προφανώς ούτε ο βερμπαλισμός χωράει πια, ούτε οι άναρθρες κραυγές. Πολύ περισσότερο για πεδία εξόχως δύσκολα που απαιτούν βαθιά γνώση αλλά και συνδυαστική κρίση.

Ενα τέτοιο είναι η οικονομία και ειδικότερα σήμερα που το διεθνές περιβάλλον περιπλέκεται με το τοπικό ενώ και οι προκλήσεις για την Ευρώπη σε ένα ρευστό περιβάλλον και με το μείζον και ανοιχτό στοίχημα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας είναι τεράστιες. Αρα τα κόμματα, στις λίγες εβδομάδες που απομένουν για την επόμενη εκλογική μάχη, καλό είναι να δώσουν έμφαση σε μια τέτοια διάταξη των στελεχών τους ώστε αυτοί που ξέρουν ένα θέμα καλά να μιλούν για αυτό και με επάρκεια απέναντι στον κόσμο και στα ΜΜΕ.

Ετσι και διάφορα ευτράπελα θα αποφευχθούν αλλά και διάφορα φάλτσα που παρατηρούμε εσχάτως από στελέχη κομμάτων. Κάτι που υπονομεύει εξάλλου τις θέσεις των πολιτικών δυνάμεων και αδυνατίζει κάθε σοβαρή στρατηγική τους αλλά και τη σχέση τους με τους πολίτες. Δεν είναι όλοι για όλα, όπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική. Και η εποχή των γενικόλογων ρητορικών – που επωάζει και τις γκάφες – έχει παρέλθει.