Εγκλήματα, μπαμπούλες, αγάπη και μίσος

Με οδηγό ένα πολύ αγαπητό στη Γαλλία θεατρικό έργο (το ομότιτλο των Ζορζ Μπερ και Λουί Βερνέιγ), ο Φρανσουά Οζόν, ένας από τους πιο ανήσυχους Γάλλους και παραγωγικούς σκηνοθέτες των καιρών μας, στο «Εγκλημά μου» (Mon crime, Γαλλία, 2023) σχολιάζει με σύγχρονους όρους τις συνθήκες που επικρατούσαν ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες στη χώρα του (και ίσως όχι μόνο) τη δεκαετία του 1930. Η αυστηρή και άκαμπτη πατριαρχική κοινωνία, όλο στόμφο, ύφος αλλά μυαλό κουρκούτι, δέχεται εδώ μια γερή σφαλιάρα από δύο παμπόνηρες νέες γυναίκες: μια κατηγορούμενη για φόνο (Νάντια Τερέσκιεβιτς) και τη δικηγόρο που την υπερασπίζεται (Ρεμπέκα Μάρντερ). Πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα για τον φόνο του παραγωγού για τον οποίο η πρώτη κάθεται στο εδώλιο της κατηγορουμένης, σχεδόν δεν έχει σημασία στην ιστορία. Ο Οζόν ενδιαφέρεται (και πετυχαίνει τον στόχο του) να κτίσει δύο ηρωίδες που να τραβούν την προσοχή με τη δροσιά, την πυγμή, την ετοιμολογία και την καπατσοσύνη τους. Είναι απόλαυση να τις βλέπεις να ξεγλιστρούν σαν χέλια ανάμεσα στην αρσενική ηλιθιότητα και όλα αυτά πριν καν εμφανιστεί στο προσκήνιο μια κυρία άλλης εποχής για να τα κάνει όλα κυριολεκτικά μαντάρα «παίρνοντας» μαζί της και όλη την ταινία. Καμία άλλη από την Ιζαμπέλ Ιπέρ που είναι τόσο γοητευτική στον ρόλο μιας Σάρα Μπερνάρ των 30s που από μόνη της αποτελεί λόγο για να μη χάσετε αυτή την κομψή, πονηρή και κυρίως διασκεδαστική ταινία μπουλβάρ.