Πάμε σαν άλλοτε

Εχουν περάσει δύο εβδομάδες από τις εκλογές και το έργο παίζεται από την αρχή. Το σενάριο ίδιο, όπως και οι πρωταγωνιστές, άλλαξε μόνο η σκηνοθεσία. Fake news για ιδιωτικοποίηση του νερού, επαναφορά στη δημόσια συζήτηση δήθεν σχεδίων άρσης μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, κάθε αντιπολιτευτικό αφήγημα εξιστορείται από την αρχή, απλά αυτή τη φορά σε πιο ήπιους τόνους και εκφερόμενο από ελεγχόμενη λίστα προσώπων εγκεκριμένη από το κόμμα. Ολα αυτά βέβαια στα mainstream media. Διότι στα social media το μήνυμα για ήπιο λόγο δεν έχει φτάσει ακόμα στους διαδικτυακούς κομματικούς βραχίονες που συνεχίζουν με ψηφιακές συμμορίες τις ύβρεις, τις στοχοποιήσεις, την τοξικότητα, την πόλωση και όλα εκείνα που οι πολίτες καταδίκασαν στην κάλπη. Την ίδια στιγμή ούτε στο ιδεολογικό πεδίο φαίνεται να έχει αλλάξει κάτι εντυπωσιακά. Τα κόμματα προχωρούν σε επιφανειακά λίφτινγκ για να αποφύγουν δομικές αλλαγές. Ο τρόπος που και πάλι γίνεται η συζήτηση περισσότερο αναλώνεται σε μία μάχη ταμπέλας, χωρίς να παράγει πολιτικό προϊόν. Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα την περασμένη Δευτέρα μετά την παρουσίαση της νέας εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν: «Εχουμε χρέος, οφειλή ιστορική, να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο της παντοδυναμίας μιας ανεξέλεγκτης Δεξιάς». Ακριβώς την ίδια μέρα ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωνε «πραγματικός φόβος δεν είναι αυτός της ακυβερνησίας αλλά της παντοδυναμίας του συστήματος εξουσίας του κ. Μητσοτάκη». Μία μέρα μετά ο Μιχάλης Καρχιμάκης αποφαινόταν σε τηλεοπτική εκπομπή πως «και παλιότερα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα, αλλά η Κρήτη ήταν δημοκρατική». Προφανώς έπαψε να θεωρείται δημοκρατική δεδομένου ότι στις εκλογές βάφτηκε γαλάζια.