Δεν μπορώ να μιλήσω ως ιδιαίτερα έμπειρος δρομέας βουνού, από τότε που ξεκίνησα να τρέχω πριν από 15 περίπου χρόνια είμαι ως επί το πλείστον «ασφαλτάκιας». Εχω όμως κάποιες σχετικά μικρές εμπειρίες από τρεξίματα σε μονοπάτια, μη φανταστεί κανείς Μαραθωνίους, αλλά μέχρι 25 χιλιόμετρα τα έχω τρέξει σε ορεινό τερέν σε κάποιους αγώνες. Και αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το trail τρέξιμο είναι διασκεδαστικό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί κανείς να πιστεύει ότι το τρέξιμο στα μονοπάτια δεν έχει γούστο είναι αν δεν το έχει δοκιμάσει ποτέ στην πραγματικότητα· και αν συμβαίνει αυτό, πρέπει να το δοκιμάσετε το συντομότερο δυνατό. Ζούμε σε μια χώρα ως επί το πλείστον ορεινή. Ακόμη και τα νησιά μας έχουν απίστευτο «ορεινό» τερέν και ολοένα και περισσότεροι ορεινοί αγώνες, μικροί ή μεγάλοι, τρέχουν στη χώρα μας καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Μόλις μπείτε μια φορά στο trail τρέξιμο, σχεδόν σίγουρα θα αναρωτηθείτε γιατί δεν το δοκιμάσατε νωρίτερα. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα κολλήσετε, αλλά υπάρχουν κάμποσοι λόγοι που μπορούν να κάνουν και αφοσιωμένους «ασφαλτάκηδες» να γίνουν βουνίσιοι, έστω και μια στο τόσο – και ακόμη περισσότερο αν είστε άνθρωποι της πόλης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή