Ο σιωπηλός κηπουρός

Από την εποχή του «Ταξιτζή», της ταινίας του Μάρτιν Σκορσέζε της οποίας το σενάριο ο Πολ Σρέιντερ έγραψε, το μοτίβο που ο τελευταίος ακολουθεί και στις ταινίες που εκείνος σκηνοθετεί, είναι περίπου το ίδιο: ο μοναχικός άνθρωπος του περιθωρίου, ο «outcast», με τη βαριά σκιά του παρελθόντος, με το κουρασμένο, αγέλαστο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που δεν χρειάζεται να παρατηρήσεις πολύ προσεκτικά για να βρεις την αγωνία «ζωγραφισμένη» πάνω του. Συνήθως, οι ήρωες (ή μάλλον ο αντιήρωες) του Σρέιντερ, θα έρθουν αντιμέτωποι με κάποιο «σύστημα», στο οποίο, όσο μπορούν αντιστέκεται, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης. Το είδαμε στον χαρτοπαίκτη του Οσκαρ Αϊζακ «Μετρητή καρτών», το είδαμε στον καταπιεσμένο καθολικό ιερέα του Ιθαν Χοκ στις «Ακρότητες», το βλέπουμε και τώρα, στον Νάρβελ Ροθ, την καρδιά της τελευταίας ταινίας του Σρέιντερ, «Master gardener» (ΗΠΑ, 2022) όπου τον υποδύεται, επίτηδες υποτονικά, ο πολύ καλός Τζόελ Ετζερτον.