Φωτοβολίδα

Με φόντο την – κατά τα λεγόμενά του – πίσω αυλή της Θεσσαλονίκης, τη Σίνδο, ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε αρκετές φορές ότι το κόμμα του δεν είναι φωτοβολίδα. Ερχεται, εξήγησε, από μακριά και θα πάει πολύ μακριά επειδή εκφράζει κι εκπροσωπεί «τα συμφέροντα της Ελλάδας που δεν έχει φωνή». Και δεν το είπε μόνο για να ντοπάρει το κομματικό του ακροατήριο. Το φώναξε και στο ΠΑΣΟΚ – χωρίς, βέβαια, να αναφέρει το όνομα του – ενώ το κατηγορούσε πως θέλει να υποκαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν είναι, λοιπόν, εύκολο να γίνετε ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όλοι έχουμε μία ιστορία σε αυτό τον τόπο. Και εμείς δεν είμαστε μία φωτοβολίδα που θα σβήσει», προειδοποίησε τους κεντροαριστερούς, «είμαστε τέκνο της ανάγκης. Γιγαντωθήκαμε και μεγαλώσαμε στις πιο δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια». Αφήνοντας στην άκρη ποιο κόμμα πήρε τη θέση ποιου στον δικομματισμό, οι λάτρεις της ιστορικής ειρωνείας δεν μπορούν να μην παρατηρήσουν πως ο αριστερός αρχηγός πέφτει όχι σε ένα αλλά σε δύο ερμηνευτικά σφάλματα.