Στην Ουκρανία το νερό ήρθε να ξεπλύνει το αίμα. Και αν η καταστροφή των υποδομών συνεχιστεί, οι Ρώσοι δεν θα βρίσκουν χώρα να κατακτήσουν και οι Ουκρανοί για να οικοδομήσουν. Ομως μου κάνει εντύπωση πώς το συνηθίσαμε και αυτό, πώς το σοκ της εισβολής και το κύμα αλληλεγγύης εκτονώθηκαν μέσα στον εφησυχασμό που έφερε η ομαλοποίηση της αγοράς ενέργειας. Δεν πεινάσαμε, δεν κρυώσαμε, δεν αισθανθήκαμε απειλή. Και εδώ και καιρό, σίγουροι πλέον, μετατρέψαμε το δράμα σε ρουτίνα και κατεβάσαμε τις ουκρανικές σημαίες από τα προφίλ στο Facebook. Οχι, δεν το σημειώνω για κακό. Ετσι είναι η ζωή και έτσι συμβαίνει πάντα. Κάποια στιγμή θα τελειώσει ο πόλεμος και αρκετοί θα απορήσουν, θα ξαφνιαστούν που συνεχιζόταν ακόμα. Θα σου πουν ότι νόμιζαν πως είχε τελειώσει.