Είναι η σιωπή συνενοχή;

Ο Ευγένιος Ορμαντί είχε χαρίσει κάποτε στον Σέιτζι Οζάουα μία από τις μπαγκέτες του, όταν τον καλούσε να διευθύνει την ορχήστρα του, την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας. Οπως αποκάλυψε ο θρυλικός ιάπωνας μαέστρος στον συμπατριώτη του Χαρούκι Μουρακάμι, ήταν ένα τρομερό αντικείμενο ειδικής κατασκευής, κάτι που εκτίμησε πολύ αφού όπως αποκάλυψε στον σπουδαίο συγγραφέα «είχα τόσο λίγα χρήματα εκείνη την εποχή, ώστε δεν είχα τη δυνατότητα να αγοράσω μπαγκέτα επί παραγγελία. Ηταν πολύ ευλύγιστη και φτιαγμένη σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε ο ίδιος». Σαφώς ο θαυμασμός του Οζάουα συνδεόταν με το μεγαλείο που μαρτυρούσε η γενναιοδωρία του κορυφαίου αμερικανού μαέστρου και βιολονίστα, για αυτό και τον αποκάλεσε «τρομερά καλό άνθρωπο». Η δύναμη και ο συμβολισμός αυτής της ευγενικής κίνησης δεν χάνει τη σημασία της και για όσους δεν χρησιμοποιούν μπαγκέτες όταν βρίσκονται στο πόντιουμ. Το ωραίο περιστατικό μπορεί να δεχτεί πολλές ερμηνείες. Ποια θα έδινε ο Θοδωρής Κουρεντζής, ο οποίος στις 15 Ιουνίου θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο Ηρώδειο με τη Utopia, ερμηνεύοντας τη Τρίτη Συμφωνία του Γκούσταφ Μάλερ; Ποιος ήταν εκείνος που φάνηκε γαλαντόμος στα πρώτα του βήματα; Πόσο επηρέασαν οι συμπεριφορές των ανθρώπων που κινούνται σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον ένα παιδί που αναζητούσε με πάθος τον δρόμο του στη μουσική;