Πότε να χρειαστείς ασθενοφόρο

Βγάλτε αυτά που φοράτε στα πόδια σας. Αν είστε ξυπόλυτοι, έχει καλώς. Γιατί τώρα θα μπείτε στα παπούτσια του ανθρώπου μας και θα πάρετε τη θέση του στον καναπέ, απέναντι από την τηλεόραση των 55 ιντσών που αγοράστηκε με 48 δόσεις. Παρακολουθείτε, λοιπόν, ένα από τα πολλά τηλεοπτικά πάνελ των ημερών, προσπαθώντας να καταλάβετε τι συζητούν, αλλά και για ποιον λόγο. Στην οθόνη είναι τρεις ομιλούσες κεφαλές που μιλούν σαν υπνωτισμένες. Θέμα τους είναι η φορολογική πολιτική των κομμάτων. Και όλη η συζήτηση εξελίσσεται πάνω σε ένα άσκοπο και ανούσιο «what if». Διότι το να συζητάς τώρα το φορολογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ είναι σαν να ψάχνεις το ρόστερ με το οποίο θα πάρει ο Ιωνικός το πρωτάθλημα. Ενδιαφέρουσα κουβέντα που γίνεται πολύ καλύτερη μετά το τρίτο ποτό. Και όμως, στην τηλεόραση την κάνουν ξεροσφύρι. Στο μεταξύ, επειδή όλα συνδέονται μεταξύ τους, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσεις την αλληλουχία των γεγονότων. Τώρα, ας πούμε, συζητάνε για τους φόρους, κάτι που ξεκίνησε από μία ατάκα της Χρονοπούλου (ή μήπως του Δουδωνή;), αλλά είναι και η άρνηση των κομμάτων να δώσουν τα προγράμματα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, πλην όμως δεν είμαστε σίγουροι αν το ΓΛΚ έχει την αρμοδιότητα κοστολόγησης γιατί κάπου ο Βορίδης εξέθεσε τον Σκέρτσο, ο οποίος δεν εννοούσε αυτό που είπε κ.λπ. Συγγνώμη, αλλά όλο αυτό ο κόσμος δεν μπορεί να το παρακολουθήσει ακόμα και αν το παρουσιάσεις ως μιούζικαλ, με τον Ραγκούση και τον Αδωνη να τα λένε πάνω στα κεραμίδια, όπως στο «Cats». Τότε για ποιον λόγο σηκώνεται αυτός ο θόρυβος; Μα, επειδή δεν έχει μείνει κάτι άλλο για να πουν.