Το κανάλι που δεν θα γίνει

Παραπονιέται η όποια Αριστερά (όχι μόνο εδώ, παντού όπου υπάρχει) πως τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια είναι εχθρικά απέναντί της – που δεν είναι, απλώς εκφράζουν κι αντανακλούν έναν άλλον κόσμο, τον πραγματικό, που εξελίσσεται ιλιγγιωδώς. Και το ερώτημα είναι: αφού θεωρούν ότι τα κανάλια είναι απέναντί τους, γιατί δεν φτιάχνουνε ένα δικό τους, που να τους εκφράζει και να τους υποστηρίζει; Τόσα χρόνια, δεκαετίες, γιατί δεν προσπάθησαν να χτίσουνε μια δική τους τηλεόραση; Η απάντηση είναι απλή: γιατί δεν το αντέχουν εγγενώς, ιδεολογικά. Δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα κανάλι βιώσιμο από οικονομική και εμπορική άποψη, που να βγάζει τα έξοδά του και να πληρώνει κανονικά – είναι κάτι έξω από τον κόσμο τους. Δεν μπορούν να τα καταφέρουν γιατί δεν αποδέχονται τον αστικό τρόπο ζωής, ζούνε σε ένα σύμπαν το οποίο δεν μπορεί να εκθρέψει σύγχρονο τηλεοπτικό πρόγραμμα, άρα δεν μπορεί να πάρει και διαφήμιση, διότι δεν θα έχει θεαματικότητα. Πώς να πουλήσεις τα φύλλα μιας παλιάς εφημερίδας; (Μόνο σε συλλέκτες).