Αν σε κάτι συμφωνούν οι προεκλογικές στρατηγικές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ενόψει της 25ης Ιουνίου είναι η (πιο) θετική καμπάνια. Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα δείχνουν να επενδύουν περισσότερο στον προγραμματικό λόγο (ενδεικτικές οι φορο-συγκρούσεις, η αντιπαράθεση για το ΕΣΥ, το Μεταναστευτικό κ.λπ.), ενόσω οι αρχηγοί οργώνουν ξανά την επικράτεια αλλά πιο στοχευμένα με βάση τα ποιοτικά – γεωγραφικά δεδομένα της προηγούμενης εκλογής. Αν συμφωνούν σε κάτι ακόμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Ανδρουλάκης, αυτό είναι η ανάγκη τους να στεριώσουν νέα… σκιάχτρα στο προεκλογικό περιβόλι. Δηλαδή να προτάσσουν αναπροσαρμοσμένα φόβητρα στο κοινό που τους ενδιαφέρει περισσότερο, προσδοκώντας ότι στην ώρα του παραβάν οι προειδοποιήσεις τους για πιθανούς κινδύνους θα έχουν υπερισχύσει από ερωτηματικά που μπορεί οι ίδιοι να προκαλούν στους ψηφοφόρους. Πίσω από τα φόβητρα άλλωστε κρύβονται και οι ανομολόγητοι φόβοι της κάθε πλευράς. Οι περισσότεροι είναι κοινοί για όλους: η αποχή, οι μετακινήσεις προς άλλους «μεγάλους», η αποσυσπείρωση με ενίσχυση μικρότερων κομμάτων στα δεξιά και στα αριστερά. Η Πειραιώς διατυπώνει, έστω και όχι ως κυρίαρχο, το δίλημμα «ασφαλής αυτοδυναμία ή τρίτες εκλογές αυγουστιάτικα», την ώρα που Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη εγείρουν τους κινδύνους μιας γαλάζιας «παντοκρατορίας», στοχεύοντας όλοι τους στη διείσδυση σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή