Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Γιαννακόπουλο

Η εικόνα και το πνεύμα του δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό όλων των Παναθηναϊκών (και όχι μόνο). Ο Παύλος Γιαννακόπουλος που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου του 2018 σύντομα θα έχει ένα ακόμα γήπεδο (το «Πράσινο ΟΑΚΑ») που θα φέρει το όνομά του όπως έχει αναγγείλει πρόσφατα ο γιος του Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο «κος Παύλος», όπως τον είχαμε μάθει από τα πρώτα χρόνια του ρεπορτάζ, ήταν ένας από τους πιο απλούς ανθρώπους που δεν φορούσε προσωπείο πίσω από τον τίτλο ενός από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες στα Βαλκάνια. Μαζί με τα αδέλφια του, Θανάση και Κώστα,  εκτός από μια εταιρεία κολοσσό όπως είναι η Βιανέξ γιγάντωσαν τη μεγάλη τους αγάπη τον Παναθηναϊκό, κάνοντας την μπασκετική ομάδα του συλλόγου μια από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών στην Ευρώπη με την κατάκτηση των έξι (6) Κυπέλλων Πρωταθλητριών. Μπροστά στην τρέλα του για τον Παναθηναϊκό ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν υπολόγισε κανένα κόστος και αποκτούσε όποιον παίκτης ήθελε ο προπονητής και ο κόσμος και θεωρούσε ότι θα κάνει την ομάδα ακόμα μεγαλύτερη. Επαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο τους δημοσιογράφους (πριν φτάσει, εκείνη την εποχή, το τέλεξ ή το φαξ με την επίσημη ανακοίνωση) για να ενημερώσει και κυρίως να μοιραστεί τη χαρά του με κάποιον άλλο. «Παιδί μου καλησπέρα. Είμαι ο Παύλος Γιαννακόπουλος και πήραμε τον Ντομινίκ Γουίλκινς», έλεγε με ικανοποίηση και απλά δεν πρόλαβε να μας ανακοινώσει τον μεγάλο Ντράζεν Πέτροβιτς με τον οποίο είχε συμφωνήσει παραμονές του Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας το 1993, αλλά η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια για τον Μότσαρτ του αθλήματος που βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Πάντα, τόσο αυτός όσο και τα αδέλφια του βοηθούσαν πολύ κόσμο, απλούς ανθρώπους που είχαν δυσκολίες ή σοβαρά προβλήματα και κανείς δεν μάθαινε τίποτε, γιατί ακριβώς ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν διαφήμιζε αυτά που πρόσφερε. Μόνο τις μεταγραφές ήθελε να κοινοποιεί για να δίνει άμεση χαρά στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Η μνήμη του τιμάται από τον ίδιο τον σύλλογο και τον γιο του (κάθε χρόνο διεξάγεται ένα μεγάλο τουρνουά που φέρει το όνομά του) και δεν αργεί η στιγμή της ονοματοδοσίας του γηπέδου στο οποίο μεγαλούργησε το δημιούργημά του.