Πέτρος Παπαπολυβίου, Αγγελος Συρίγος, Ευάνθης Χατζηβασιλείου (επιμ.),

Το Κυπριακό και το Διεθνές Σύστημα, 1945-1974: αναζητώντας θέση στον κόσμο,

εκδ. Πατάκη, 2013

Παράλληλα με τις διπλωματικές, πολιτικές και στρατιωτικές πτυχές του Κυπριακού, από την επαύριον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και την τουρκική εισβολή του 1974, εξετάζονται ζητήματα (και ελλείμματα…) εθνικής και διεθνούς στρατηγικής, θέματα διεθνούς δικαίου, διεθνών σχέσεων, της ισορροπίας των δύο υπερδυνάμεων και του ρόλου των μικρών νέων κρατών, της λειτουργίας των διεθνών οργανισμών και της οργανικής αδυναμίας ουσιαστικής παρέμβασής τους υπέρ της ειρήνης.

Γιαν Κόουρα,

Διχοτομημένη νήσος,

εκδ. Αλεξάνδρεια, 2021

Το βιβλίο του επίκουρου καθηγητή στο Ιδρυμα Παγκόσμιας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Καρόλου βασίζεται σε πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αρχειακά τεκμήρια και αποσκοπεί στη μερική αναθεώρηση της διεθνούς διάστασης του Κυπριακού. Φέρνει νέες πληροφορίες αναφορικά με τις δραστηριότητες της Σοβιετικής Ενωσης και της Τσεχοσλοβακίας στο νησί, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες αποστολής προμηθειών οπλισμού από αυτές τις χώρες στην Κύπρο, καθώς και τις δραστηριότητες της τσεχοσλοβάκικης κατασκοπείας.

Πολύβιος Πολυβίου,

Το κυπριακό πρόβλημα,

εκδ. Επίκεντρο, 2020

Από την παρουσίαση του ίδιου του συγγραφέα: «Δεν είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να συζητούμε παλαιότερα σχέδια επίλυσης και τις αντιδράσεις μας σε αυτά. Αντιθέτως, πιστεύω ότι προέχει η εξεύρεση συμφωνίας, τώρα και όχι αργότερα. Φυσικά, πρωταρχική σημασία έχει το περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας… Πιστεύω ότι το διαπραγματευτικό μοντέλο που ακολουθούμε εδώ και δεκαετίες έχει αποτύχει και ότι θα πρέπει να επιλέξουμε διαφορετική προσέγγιση: Να επιδιώξουμε τη χάραξη ενός οδικού χάρτη που να συνεπάγεται αμοιβαίες κινήσεις επί του εδάφους, με τη συνολική συνταγματική/πολιτειακή λύση να ακολουθεί στο τέλος της διαδικασίας. Για μένα, προέχει το εδαφικό, με τη ρύθμισή του να υλοποιείται πριν από την οριστική λύση».