Για τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν οι άνω των 50 στον κλάδο της διανομής για τους εργοδότες τους μιλά στα «ΝΕΑ» ο 59χρονος Παντελής Καλιάκης. «Εγώ μπήκα στον κλάδο μετά το 2010. Είχα με τη γυναίκα μου μια επιχείρηση – αποθήκη στο Κορωπί, κάναμε εισαγωγή πάνες ενηλίκων από Ιταλία, με καταστήματα σε Βύρωνα, Παγκράτι, Αθήνα, Πειραιά. Με την κρίση τελειώσαμε, κλείσαμε τα πάντα. Τότε ήμουν 45 ετών και είχα τρία μικρά παιδιά, από Δημοτικό ως Γυμνάσιο. Απευθύνθηκα σε σουπερμάρκετ και φαρμακοβιομηχανίες αλλά έφαγα «πόρτα». H μόνη δουλειά άμεσης πρόσληψης που βρέθηκε ήταν η εστίαση με το μηχανάκι. Το ξεκίνησα λίγες ώρες τη μέρα γιατί είναι ένα επάγγελμα επικίνδυνο και μετά μπήκα κανονικά. Θέλει μεγάλη προσοχή πάντως», σημειώνει ο ίδιος. «Δεν είμαι μόνο εγώ σε αυτήν την ηλικία στο επάγγελμα, είναι πολλοί. Οι πλατφόρμες γενικώς προτιμούν τους μεγαλύτερους γιατί είναι πιο σταθεροί στη δουλειά. Οι νεότεροι μπορεί να είναι πιο γρήγοροι αλλά συχνά σηκώνονται και φεύγουν ενώ τα καλοκαίρια πάνε σεζόν σε νησιά», εξηγεί ο 59χρονος Παντελής ο οποίος το 2020 είδε ένα νέο κύμα συνομηλίκων του να μπαίνει στο επάγγελμα. «Μετά την πανδημία ήρθε νέα φουρνιά 55άρηδων, πάρα πολλοί. Τώρα που άνοιξαν ξανά οι δουλειές – στις μεταφορές, γιατί κάποιοι ήταν οδηγοί φορτηγών, και στις οικοδομές – μερικοί γύρισαν πίσω. Αλλοι παρέμειναν όμως γιατί κατάλαβαν ότι εδώ έβγαζαν περισσότερα. Εμείς τώρα βαδίζουμε για το ένσημο οπότε κυρίως κυνηγάμε τις πλατφόρμες. Εγώ τελευταία το γύρισα σε μπλοκάκι. Οσο μεγαλώνεις δεν είναι το ίδιο, οι ρυθμοί είναι εξοντωτικοί. Πλέον βγαίνω 3 – 4 ώρες τη μέρα, για να είμαι ξεκούραστος, κάνω διάλειμμα και συνεχίζω. Εχω συνάδελφο 69 ετών. Δουλεύει εδώ και 3 χρόνια delivery, πριν είχε δική του επιχείρηση. Εργάζεται το πολύ 6 ώρες και μόνο πρωί, δεν μπορεί τη νύχτα γιατί δεν βλέπει. Εμείς οι μεγάλοι κυρίως το πρωί δουλεύουμε, το βράδυ το αποφεύγουμε, και, αν μας δεις, είμαστε συνήθως με γυαλιά όρασης, για να βλεπουμε τα κουδούνια και τον δρόμο».