Η εικόνα ενός διανομέα φαγητού κοντά στα 60 είναι, από το 2010 έως σήμερα, πολύ γνώριμη σε όσους παραγγέλλουν έτοιμο φαγητό απ’ έξω. Ο ντελιβεράς δεν είναι πια «το παιδί με το μηχανάκι», αλλά συνήθως ένας υπάλληλος μεγαλύτερης ηλικίας που ασκεί ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα, με πολλά χιλιόμετρα στον δρόμο, σε κάθε είδους καιρικές συνθήκες, διακινδυνεύοντας τη σωματική του υγεία. Κυρίως πρόκειται για ανθρώπους που έμειναν χωρίς δουλειά και βρήκαν στη διανομή φαγητού άμεσο εισόδημα για να καλύψουν τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό.

Οι κίνδυνοι στον δρόμο, το υψηλό ρίσκο της δουλειάς, αλλά και η χρονική πίεση που υφίστανται οι διανομείς αυξάνουν τις πιθανότητες εργατικού ατυχήματος και αποτελούν, όπως λένε εκπρόσωποι των εργαζομένων σήμερα στα «ΝΕΑ», αιτίες πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων υγείας. Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά εργαζόμενοι του κλάδου όχι μόνο αξίζουν τον σεβασμό εργοδοτών και πελατών, αλλά και την κατοχύρωση των βασικών τους δικαιωμάτων, που δεν αφορούν μόνο τους μισθούς ή τις σχέσεις τους με τις σχετικές ψηφιακές πλατφόρμες (για τις οποίες μαθαίνουμε μόνο στις απεργίες που διοργανώνουν), αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται.

Σε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα κανείς δεν πρέπει να μένει πίσω. Πόσω δε μάλλον εκείνοι που δεν το έβαλαν κάτω και απάντησαν στις αλλεπάλληλες κρίσεις με περισσότερη και σκληρότερη δουλειά, στηρίζοντας μια μικρή πολυτέλεια των υπολοίπων.