Αισθάνομαι αληθινή συγκίνηση και οδύνη που έφυγε από τη ζωή ένας πολυγραφότατος, σε πολλά επίπεδα, συνάδελφος. Αγωνίστηκε με πάθος και παλμό και τίμησε τη συνθετική του ιδιότητα. Εκφράζω αυτή τη θλίψη γιατί, πέρα από όλα τ’ άλλα που εν τέλει έχουν περάσει και στον χρόνο και στον κόσμο, η προσφορά του ήταν πολύπλευρη σε όλους τους τομείς της μουσικής: στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο τραγούδι, στη συμφωνική μουσική. Πραγματικά άφησε ένα πολύτιμο έργο. Πέρα όμως από όλα αυτά εγώ αισθάνομαι και έναν συναισθηματικό πόνο διότι ήμουν δεμένος μαζί του. Μοιραστήκαμε τη νεότητά μας. Ημασταν συμφοιτητές στο Ωδείο Αθηνών. Μετέπειτα γίναμε συγκάτοικοι. Για δύο ολόκληρα χρόνια μέναμε στο ίδιο σπίτι στο Κουκάκι. Ετσι γίναμε και φίλοι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή