Η εκατονταετηρίδα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης την 24η Ιουλίου 1923 προσφέρεται για σειρά προβληματισμών για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των ελληνοτουρκικών. Αν και η Συνθήκη αφορούσε σειρά θεμάτων πέραν των αμιγώς ελληνοτουρκικού ενδιαφέροντος και ρύθμιζε τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία και το Ιράκ αλλά και ζητήματα διαδοχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την Τουρκία, παραμένει το θεμέλιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Επειτα από μια δεκαετία πολεμικών αναμετρήσεων, οι δύο χώρες αποφάσισαν να γυρίσουν σελίδα στις διμερείς τους σχέσεις και να θέσουν την υπεράσπιση των κρατικών συμφερόντων ως προτεραιότητα εις βάρος και των ατομικών δικαιωμάτων των προσφύγων. Ενώ η Συνθήκη της Λωζάννης επέτυχε να αποτρέψει έναν νέο ελληνοτουρκικό πόλεμο, υπήρξε εντυπωσιακή η μεταστροφή του κλίματος στις διμερείς σχέσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή