Το φρικτό κτήνος πουαποκαλείται άνθρωπος

Ενα από τα πιο ανήκουστα ναυάγια της ιστορίας ήταν αυτό έξω από την Πύλο. Μάλλον όχι, λάθος. Δεν ήταν. Θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν ήταν. Εχει γίνει ξανά και πιθανότατα, δεν θα είναι καν το τελευταίο του αποτρόπαιου είδους του. Δεν θα είναι το τελευταίο από το οποίο εκατοντάδες άνθρωποι στοιβαγμένοι στα αμπάρια και στα καταστρώματα ενός σκάφους που δεν θα έπρεπε καν να πλέει πνίγηκαν μέσα σε λίγα λεπτά και χάθηκαν για πάντα στο μαύρο βάθος της θάλασσας. Ναυάγια που δεν συνέβαιναν με τέτοια συχνότητα ούτε καν με τα δουλεμπορικά της αποικιοκρατίας, ούτε με εκείνα που μετέφεραν τους σκλάβους από την Αφρική στον «Νέο Κόσμο». Τότε που τα πλοία σχεδιάζονταν και κατασκευάζονταν ειδικά με σκοπό τη μεταφορά όσων περισσότερων μπορούσαν να μεταφέρουν με το μικρότερο δυνατό κόστος, άρα και χώρο. Σχεδιαγράμματα αυτών των ναυπηγήσεων έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα και όποιος τα δει μένει άναυδος από τον βαθμό αποκτήνωσης του ανθρώπινου είδους: από το πώς μετρούσαν στο εκατοστό πόσους θα στοιβάξουν αλυσοδεμένους στα κοίτη των πλοίων, χωρίς να μπορούν καν να κουνηθούν επί μέρες και νύχτες στον ωκεανό, προκειμένου να τους κοστίσει λιγότερο η μεταφορά των σκλάβων.