Τα νέα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ

Συνεχίζει ο Αλέξης Τσίπρας τη θεωρία της χαμένης ψήφου για τα μικρότερα κόμματα. Ηταν σαφής και στη διακαναλική του συνέντευξη. Από μία πλευρά πρόκειται για έναν περιττό και ανούσιο μικρομεγαλισμό με βάση τα αποτελέσματα του Μαΐου. Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά, πιο σημαντική. Αφορά την ιστορική παραχάραξη της πολιτικής κουλτούρας του χώρου. Η Αριστερά από τη μεταπολίτευση, με το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτ., την ΑΚΟΑ, τον ΣΥΝ και άλλα μικρά σχήματα έδινε μάχες ενάντια σε αυτή την αντίληψη περί «χαμένης ψήφου». Με επιχειρήματα για τις επιλογές συνείδησης των ψηφοφόρων. Πολύ περισσότερο μάλιστα γίνεται πιο αρνητική αυτή η ρητορική όταν ο Αλ. Τσίπρας ταυτίζει τις ψήφους σε άλλα προοδευτικά κόμματα ως κάποιου είδους συνδρομή προς τη Δεξιά. Εδώ πια το πράγμα χαλάει πολύ περισσότερο. Η εκδοχή της απλής αναλογικής – την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκρινε ως λάθος εκ των υστέρων – φτάνει μέχρι τα σκουπίδια. Στο άλλο άκρο δηλαδή από τις πρώτες εκλογές. Μία στάση που υποδηλώνει δύο συμπεράσματα. Είτε ότι η πρόσκληση για προοδευτική διακυβέρνηση ήταν – όπως τελικά φαίνεται – μια επιλογή τακτικισμού, είτε τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τιμωρήσει όσους δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Και τα δύο είναι όμως λάθος. Δεν έχουν ούτε ηθικό βάθος, ούτε προγραμματικό περιεχόμενο. Γίνονται όλα κάτι σαν πιόνια σε μια σκακιέρα κινήσεων. Η γραμμή αυτή του ΣΥΡΙΖΑ φαινομενικά αφορά όσα προοδευτικά κόμματα είναι στα όρια εισόδου στη Βουλή αλλά υπόρρητα αφορά και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ. Ενώ στην πραγματικότητα η συμμετοχή των μικρών κομμάτων στη Βουλή – πόσο μάλλον προοδευτικών – δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στην υπόθεση της αυτοδυναμίας της ΝΔ και του μεγάλου αριθμού εδρών. Το αντίθετο δηλαδή από τη σύνδεση των άλλων κομμάτων της Αριστεράς και της πολιτικής Οικολογίας με την έμμεση βοήθεια προς τη ΝΔ. Οσο για το επιχείρημα περί μεγάλης και αναποτελεσματικής Βουλής με την πιθανή είσοδο οκτώ κομμάτων, αυτό σε τελευταία ανάλυση αφορά την αμφισβήτηση του πολυκομματισμού και την ιστορική θέση περί απλής και άδολης αναλογικής.