Η μοναδική φορά που μίλησα με τον Λαμπράκη ήταν όταν με φώναξε στο γραφείο του και μου πρότεινε να γράφω μια στήλη σε μια εφημερίδα που θα έβγαζε στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά δέχθηκα, ιδιαιτέρως κολακευμένος. «Καλύτερα να γράφετε με ψευδώνυμο», μου είπε με την υποδειγματική ευγένεια που τον διέκρινε. Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά δεν προέβαλα αντίρρηση. Πάντως δεν μου άρεσε, αισθανόμουν κατά κάποιον τρόπο ότι είχα μικρότερη ευθύνη γι’ αυτά που έγραφα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή