Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται, κατά τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο «χρυσός χορηγός» της Νέας Δημοκρατίας, τότε αναμφισβήτητα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να λογαριάζεται ως ο χρυσός χορηγός της λογοτεχνίας. Σε μια τηλεοπτική συζήτηση με συναδέλφους του από όλα τα κόμματα ο πρώην υπουργός Οικονομικών έκανε ανάμεσα σε πολλές άλλες μια παρατήρηση που την αισθάνεται κανείς να επιβιώνει δυνατά όταν όλα όσα έχουν ειπωθεί, κατά την προεκλογική περίοδο, θα έχουν ξεχαστεί. Ενώ αφόρητη πλήξη θα καταλαμβάνει όποιον συμβεί να τα ξαναθυμηθεί. Η παρατήρηση έγινε ενώ συζητιόταν η υπόθεση του ναυαγίου με τους περίπου εξακόσιους νεκρούς και θα μπορούσε να συνοψιστεί, ή μάλλον ήταν ακριβώς η παρακάτω: «Δεν θα ήθελα να είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε πολιτικός. Θα ήθελα να είμαι συγγραφέας. Να πλησιάσω έναν από τους ανθρώπους που επέζησαν του ναυαγίου και να καταγράψω όσα θα μου έλεγε. Γιατί μόνον η λογοτεχνία έχει ενσυναίσθηση, η πολιτική δεν έχει». Μέσα σε μια ατμόσφαιρα άκρως πολιτικοποιημένη, χρειάζεται ιδιαίτερη τόλμη προκειμένου να καταγγείλεις, αν όχι όλους, τουλάχιστον τους περισσότερους, για έλλειψη ενσυναίσθησης καθώς θεωρείται η τελευταία (η ενσυναίσθηση δηλαδή) προϋπόθεση και μάλιστα sine qua non για οποιαδήποτε πολιτική επιλογή – από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή