Δεν είχαμε στην Ελλάδα σχεδόν ποτέ το δέσιμο που βλέπουμε σε άλλες χώρες με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Δεν είναι στην ψυχοσύνθεσή μας ίσως. Σπάνια βλέπουμε ένα γήπεδο γεμάτο σε αγώνες της εθνικής ομάδας, σε αντίθεση με την πλειονότητα των ομάδων του εξωτερικού. Για παράδειγμα, περίπου 3.000 Ιρλανδοί ταξίδεψαν στην Αθήνα στα μέσα Ιουνίου για ένα ματς ομίλου με την Ελλάδα, κάτι που οι δικοί μας φίλαθλοι δεν θα το έκαναν ποτέ. Δεν πρόκειται δηλαδή να δούμε ούτε καν το 1/3 αυτών στο Δουβλίνο, όταν η Ελλάδα θα επισκεφτεί το γήπεδο της Ιρλανδίας. Αλλωστε ως «επίσημη αγαπημένη» έχει μείνει η εθνική ομάδα μπάσκετ και ήταν τέτοια ακόμα και όταν το ποδόσφαιρο μας χάρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία που έχουμε ζήσει σε ομαδικό αθλητισμό: την κατάκτηση του EURO 2004.

Είναι και η ίδια η ομάδα που πολλές φορές δεν σε… γέμιζε για να την παρακολουθείς και έκανε τον κόσμο να της γυρίζει την πλάτη. Διαχρονικά θα δούμε πως ο Ελληνας αγκάλιαζε την Εθνική μονάχα σε επιτυχίες. Πολλές φορές υπήρχε ευθύνη και της ομοσπονδίας, που δεν έκανε ενέργειες για να φέρει τον κόσμο κοντά. Για παράδειγμα, την πήρε κακήν κακώς από το Γ. Καραϊσκάκης, όπου είχε συνηθίσει ο κόσμος να τη βλέπει και που πολλές φορές γέμισε για την εθνική ομάδα, για να τη στείλει… περιοδεία ανά την Ελλάδα ή στο ψυχρό και άχαρο Ολυμπιακό Στάδιο. Για ένα… καπρίτσιο είχαμε φτάσει σε αυτό. Οσοι θυμούνται τι είχε συμβεί, ασφαλώς θα θυμούνται και πως οι διεθνείς ήταν αρνητικοί, αλλά δεν εισακούστηκαν.

Η τωρινή εθνική ομάδα πάει να δημιουργήσει και πάλι ένα ενδιαφέρον που είχαμε καιρό να ζήσουμε. Οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα μοιάζει πλέον να λειτουργεί αυτόνομα, μακριά από τους διοικούντες και να προσπαθεί να αναδείξει το ποδόσφαιρο. Με τα σωστά και τα λάθη του. Οπως οφείλεται και στο ότι οι περισσότεροι διεθνείς αγωνίζονται στο εξωτερικό. Αρα, μακριά από την όποια αντιπαλότητα γεννά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν η ΕΠΟ αποφασίσει να βάλει και πιο φτηνά εισιτήρια την επόμενη φορά που η Ελλάδα θα αγωνιστεί στην έδρα της, τότε ίσως δούμε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους έλληνες φιλάθλους που μοιάζουν… διψασμένοι προκειμένου να έχουν και πάλι μια καλή εθνική ομάδα.