Κάποτε, στα χρόνια του ορθόδοξου δικομματισμού, τις προεκλογικές συγκεντρώσεις δονούσαν οι ιαχές των ψηφοφόρων. Κι οι σκηνοθέτες φρόντιζαν να αποτυπώνουν με πανοραμικές λήψεις τις λαοθάλασσες – είτε όντως υπήρχαν είτε ήταν αποτέλεσμα της μαεστρίας των κομματικών σκηνογράφων. Η παράδοση άρχισε να φθίνει στην ύστερη φάση της Μεταπολίτευσης. Από τη μνημονιακή περίοδο κι έπειτα οι πολίτες αδιαφορούσαν για τέτοια κομματικά events. Ετσι, μέχρι και την προηγούμενη εθνική αναμέτρηση τα κόμματα είχαν προσαρμόσει το στήσιμό τους στις νέες συνθήκες. Σε αυτή την προεκλογική περίοδο, όμως, φαίνεται πως ποντάρουν και πάλι στη δυνατότητα των συγκεντρωσιαρχών τους να επιδεικνύουν στο εκλογικό σώμα ένα ποίμνιο πιστό και πολυπληθές. Το φίνις στην πλατεία λογίζεται ξανά σαν κρίσιμο στοιχείο της καμπάνιας τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή