Χαμηλά

Η στατιστική έχει σχεδόν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Οι δημοσκόποι, για πρώτη φορά από τότε που μετρώνται οι βουλές της ελληνικής κοινής γνώμης, βρίσκονται μπροστά σε πέντε κόμματα τα οποία παίζουν γύρω απ΄το 3% – τρία της εθνικιστικής Δεξιάς και δύο απ΄τα αριστερά άκρα του αντισυστημισμού. Κανείς τους δεν διακινδυνεύει μια πρόβλεψη για το πόσα και κυρίως για το ποια θα καταλάβουν τα πίσω έδρανα της Ολομέλειας. Οι απόλυτοι αριθμοί των ψηφοφόρων της Πλεύσης Ελευθερίας, της Ελληνικής Λύσης, του ΜεΡΑ25, της Νίκης και των «Σπαρτιατών» στα δείγματά τους είναι πολύ μικροί, άλλωστε. Οπότε, οποιαδήποτε συμπεράσματα κι αν βγάζουν, δεν τα θεωρούν ασφαλή. Μια επιπλέον δυσκολία για όσους προσπαθούν να κάνουν μια πρόγνωση των εκλογικών επιδόσεων όλων των παραπάνω κομματιδίων είναι πως εκείνα δεν αποτελούν οργανωμένους κομματικούς φορείς. Βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στα πρόσωπα των αρχηγών τους –  άρα, όπως λέει έμπειρος επαγγελματίας των μετρήσεων, «στο γκελ που αυτοί κάνουν μια δεδομένη χρονική στιγμή». Πώς, όμως, φτάσαμε ως εδώ; Γιατί το σασπένς των εκλογών μεταφέρθηκε στα χαμηλά;