Στο εκλεπτυσμένο χάος του Γουές Aντερσον

Το «Asteroid city» (ΗΠΑ, 2023) είναι σαφώς «καλοκαιρινή» ταινία, ηλιόλουστη, πολύχρωμη, χιουμοριστική. Αλλά και αποτυχημένη. Γνωστός για τη μοναδική αισθητική και κινηματογραφική ματιά του, ο δημιουργός επιτυχιών όπως «Ξενοδοχείο Grand Budapest» και «Οικογένεια», αυτή τη φορά μας μεταφέρει σε μια αμερικανική έρημο στη δεκαετία του 1950, όπου για μερικές μέρες κάποιοι άνθρωποι θα χρειαστεί να παραμείνουν, για λόγους που δείχνουν να σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Ετσι δημιουργείται ζωή στην Asteroid city, μόνο που όλο αυτό μοιάζει με μέρος σόου, ίσως όχι και τόσο διαφορετικού από τις παραγωγές της τηλεόρασης εκείνης της εποχής. Εξάλλου, την ίδια ώρα που βλέπουμε όλα αυτά να συμβαίνουν, παρεμβάλλονται σκηνές παρουσιαστών της τηλεόρασης που δηλώνουν ότι αυτό που βλέπουμε είναι, ουσιαστικά, ένα θέατρο. Το πού βρίσκεται η αλήθεια και το πού η φαντασία δεν γίνεται ποτέ απολύτως κατανοητό μέσα στο εκλεπτυσμένο χάος που χτίζει ο Αντερσον και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα μιας πραγματικά υπέροχης στην όψη ταινίας, η οποία εμφανέστατα «χάνει» στο σενάριο καθώς πολύ δύσκολα (αν όχι καθόλου) μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί της. Προφανώς υπάρχει μια διάθεση σάτιρας για την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και της φοβίας των Αμερικανών για τους εξωγήινους, όμως τίποτα σε αυτή την ταινία από πλευράς ιστορίας δεν φαίνεται να έχει γερά θεμέλια. Και πολύ πιθανό αυτό να έγινε σκόπιμα από τον Αντερσον που είναι και ο σεναριογράφος της (μαζί με τον Ρόμαν Κόπολα). Το όλο εγχείρημα μοιάζει να αφορά τον ίδιο ο οποίος επαναπαυμένος στη φήμη του, απλώς «ζωγραφίζει» ντεκόρ που «κλέβουν» την παράσταση. Είναι σαν να βλέπεις μια βιτρίνα με τα πιο όμορφα γλυκά του κόσμου, τα οποία όμως είναι πλαστικά (παίζουν Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέισον Σουάρτζμαν, Λιβ Σράιμπερ, Εντριαν Μπρόντι, Τίλντα Σουίντον κ.ά.).